Kosmiczny Teleskop Hubble’a okazał sie pomocny w odkryciu nowych pierścieni i dwóch małych księżyców wokół Urana. Pierścienie mają średnicę dwukrotnie wiekszą niż największy dotychczas znany. Pozostawały dotychczas nieodkryte, gdyż znajdują sie daleko od planety. Uczeni przypuszczają ze materiał z tych pierścieni powoli ucieka po spirali, a pierścień uzupełniany jest o materię z niezbadanego źródła.
Na fotografii (obok) możemy zobaczyć nieznane dotąd pierścienie Urana. Znajdują się one tak daleko od dotychczasowych, że zostały nazwane „drugim układem”. Jeden z nowych księżyców dzieli z nimi orbitę. Odkryto także, że rodzina wewnętrznych (czyli bliższych) księżyców przeszła w ciagu ostatniej dekady znaczną zmiane orbit.
Jak mówi Dr Jennifer Wiseman, uczona z zepołu teleskopu Hubble’a i kierownictwa NASA wykrycie tych współoddziaływujących pierścieni i księżyców pozwoli nam lepiej zrozumieć jak układy planetarne powstają i są utrzymywane, co jest jest jednym z kluczowych zadań odkrywczych NASA.
Jak się uważa, materia w pierścieniu Urana uchodzi po spirali na zewnątrz, dlatego też powinno istnieć źródło zasilania pierścienia w „świeżą” materię. Nowe odkrycia pokazują, że Uran ma młody i dynamicznie znieniający się układ pierścieni i księżyców – komentuje Mark Showalter z Instytutu SETI w Mountainview w Kaliforni. Showalter i Jack Lissauer z NASA proponują rozwiązanie zagadki pierścienia. Według nich zewnętrzny pierścień jest zasilany w materię przez nowoodkryty księżyc o średnicy około 19 km, nazwany Mab. Mab został zaobserwowoany przez nich pierwszy raz w 2003 roku, przy uzyciu teleskopu Hubble’a. Powierzchnia Maba miałaby być bombardowana przez meteoroidy, które wybijałyby z niego pył. Nowy pył pojawiać się ma od jednego bombardowania do nastepnego, podczas gdy stary oddala się po spirali, a ostatecznie osiada w wyniku grawitacji znów na powierzchni tego księżyca.
Źródło: AstroNews
